فهرست مطالب

مجله علوم پزشکی رازی
سال هفتم شماره 3 (پیاپی 21، پاییز 1379)

  • تاریخ انتشار: 1379/10/25
  • تعداد عناوین: 12
|
  • امیرهوشنگ اربابی* صفحات 165-169
    حدود پانزده هزار سال از قدمت ختنه می گذرد. ختنه یکی از قدیمی ترین اعمال جراحی است که روی کودکان پسر انجام می شده است. این عمل تا قبل از قرن نوزدهم اکثرا جنبه مذهبی و سنتی داشته است لیکن پس از آن با مشخص شدن فواید طبی (بهداشتی درمانی) از نظر علمی هم در کشورهای پیشرفته توصیه و رایج گردیده است. این گزارش مربوط به بررسی 4700 مورد ختنه با پلاستی بل می باشد که به مدت 7 سال (سال 77-70) در زایشگاه شهید اکبرآبادی تهران انجام شده است. نتایج کلی مبین آن است که بهترین سن ختنه، دوران نوزادی است و از مهم ترین مزایای ثابت شده آن می توان به نقش پیشگیری کننده آن از عفونت ادراری (و عوارض خطرناک آن) و سرطان آلت تناسلی اشاره کرد. با توجه به مدارک موجود، هر چه کودک در سن کمتری ختنه شود از مزایای بیشتری بهره خواهد برد. بر این اساس ثابت شده تنها یک سرطان به طور قاطع قابل پیشگیری است و آن نیز سرطان آلت تناسلی پسران می باشد که با عمل ختنه زودهنگام (دوران نوزادی) محقق می شود. عوارض ناشی از ختنه (خونریزی، عفونت محل برش، تنگی مه آو...) با انتخاب تکنیک مناسب و صرف دقت کافی حین عمل و پس از آن در اکثر موارد قابل پیشگیری است (به ویژه با استفاده از روش پلاستی بل) و در صورت بروز عوارض نیز درمانی آسان و کم هزینه دارد.
    کلیدواژگان: ختنه، پلاستی بل، تنگی مه آ، کانسر آلت
  • اسماعیل ابراهیمی تکامجانی*، محمدرضا نوربخش، شبنم بصیری صفحات 171-175
    با توجه به اهمیت ویژه کنترل تعادل در انجام فعالیت های حرکتی، در سال های اخیر تعدادی از پژوهشگران با استفاده از نظریه های نوین در زمینه کنترل تعادل و حرکت، روش های جدیدی را برای بررسی تعادل ارایه نموده اند. از جمله روش هایی که اخیرا به منظور معاینه تعادل توسط برخی از محققین مورد استفاده قرار گرفته است، بررسی میزان نوسان بدن در وضعیت ایستاده در حالت هایی است که دسترسی فرد به اطلاعات سیستم های بینایی و حسی پیکری (Somatosensory) تغییر پیدا کرده است. پژوهش حاضر یک بررسی شبه تجربی است. این مطالعه برروی 90 زن که براساس سن به سه گروه کودک، بالغ و سالمند تقسیم شده اند،انجام پذیرفت. در این پژوهش توانایی این افراد در کنترل وضعیت ایستاده در شرایط مختلف حسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهند که در شرایط مختلف آزمون، گروه بالغین بهتر از دو گروه دیگر قادر به کنترل تعادل در وضعیت ایستاده بودند. به علاوه، به نظر می رسد که در کودکان شرکت کننده در این آزمون، عملکرد سیستم وستیبولار برای کنترل تعادل در وضعیت ایستاده در حد بالغین نبود. در سالمندان شرکت کننده در این پژوهش، اطلاعات سیستم بینایی از اهمیت کمتری در کنترل تعادل در وضعیت ایستاده برخوردار بود.
    کلیدواژگان: کنترل تعادل، اطلاعات حسی، وضعیت ایستاده
  • هادی پورمقیم*، مریم رضایی صفحات 177-180
    بیماری اسکلروز سیستمیک بیماری است که در آن پوست بدن درگیر و سخت می شود. در این بیماری علاوه بر درگیری پوست ممکن است درگیری احشاء و ارگان های مختلف نیز وجود داشته باشد. این بیماری می تواندبه صورت منتشر یا محدود موجود داشته باشد. آنچه که در انواع منتشر و محدود اسکلرودرمی شایع است “ پدیده رینود” می باشد که در اثر انقباض و عدم کفایت عروقی به وجود آمده یکی از عوارضی است که برای بیمار مشکلات عدیده ای ایجاد می کند و درمان کاملا موثری نیز برای آن وجود ندارد. یکی از درمان های در دست تحقیق، استفاده از آلپروستادیل (alprostadil) است. این دارو آنالوگ پروستاگلاندین E1 است. در این گزارش به شرح یک بیمار مبتلا به اسکلروز سیستمیک با زخم نوک انگشتان که تحت درمان مذکور قرار گرفته است، پرداخته می شود.
    کلیدواژگان: اسکلروز سیستمیک، پدیده رینود، زخم انگشتان، آلپروستادیل
  • سید حسین حسن پور اونجی*، محمد غفرانی صفحات 182-188
    عقب ماندگی ذهنی یکی از مشکلات مهم کودکان در جوامع مختلف می باشد. مراقبت از این گروه کودکان، علاوه بر مشکلات مالی، افراد خانواده را از نظر عاطفی و روانی نیز در تنگنا قرار می دهد. بدون شک مهم ترین راه حل این دشواری ها، پیشگیری از وقوع عقب ماندگی عقلی می باشد که در موارد فراوانی میسر خواهد بود. در همین راستا 150 کودک دارای ضریب هوشی (IQ) کمتر از 70 که در گروه سنی 15 – 4 سال قرار داشتند طی مدت 9 ماه ( مهرماه 1357 لغایت خرداد 1376) مورد بررسی و پژوهش قرار گرفتند. بر مبنای اقدامات تشخیصی، نتایج حاصله به این قرار بود: در 20% موارد (30 نفر)، علت کندذهنی به مسایل قبل از تولد منسوب گردید که اهم آن عبارت بودند از: بیماری های ژنتیکی، ناهنجاری های کروموزومی، اختلالات متابولیک و بالاخره عفونت های داخل رحمی و بیماری های مادر. عقب ماندگی عقلی در 24 درصد (36 نفر) بیماران از مسایل هنگام تولد، نظیر خفگی، نارسی (Prematurity)، زایمان های دوقلو و ضربات وارد به سر در زمان تولد منشاء گرفته بود. عفونت ها، تروما، خونریزی های درون جمجمه، کم کاری تیرویید از مسایل دیگری هستند که عقب ماندگی عقلی را در 3/27% (41 نفر) از بیماران در دوران بعد از تولد موجب گردید. در 7/28% از بیماران (43 نفر) عامل مشخصی به عنوان اتیولوژی کندذهنی احراز نگردید.اکثریت کودکان مورد بررسی در گروه سنی 6 – 4 سال قرار داشتند و 6/72% از بیماران مورد مطالعه تاخیر در تکامل حرکتی داشته و 65% به صرع مبتلا بودند. اختلالات رفتاری، نقایص بینایی، شنوایی و فلج مغزی مشکلات همراه دیگر در تعداد کمتری از بیماران بود. 7/42% کودکان این تحقیق محصول ازدواج فامیلی بودند. با عنایت به یافته های ناشی از این مطالعه به نظر می رسد که اقدامات زیر می تواند وقوع عقب ماندگی ذهنی را در حد قابل ملاحظه ای تقلیل دهد: پیشگیری از زایمان های نارس، هنگامی که مقدور است. درمان و کنترل بیماری های عفونی، مراقبت بیشتر جهت جلوگیری از حوادث وتروماها، انجام تست های غربالگری در دوران نوزادی برای تشخیص زودرس بیماری های متابولیک(PKU و کم کاری تیروئید و...) و بالاخره اجتناب از ازدواج های فامیلی در صورتی که در فامیل و خانواده ها قبلا موردی از عقب ماندگی اتفاق افتاده باشد.
    کلیدواژگان: عقب ماندگی ذهنی، ضریب هوشی
  • ولی ا& حسنی، میرمنصور میرصمدی، زهره موذنی* صفحات 191-194
    ممانعت از افزایش فشار داخل چشم و کاهش هر چه بیشتر آن طی عمل جراحی چشم، تاثیر چشمگیری در موفقیت عمل جراحی دارد. بعضی از مراحل القاء بیهوشی مانند لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای باعث افزایش فشار داخل چشمی می شود که پیامدهای آن در آسیب های نافذ کره چشم خطرناک است. هدف این پژوهش، مقایسه تغییرات فشار داخل چشمی طی القاء بیهوشی در شرایط کاملا یکسان با استفاده از دو داروی تیوپنتال و پروپوفول، نیز بررسی دقیق اثرات آنها بر روی فشار داخل چشمی است تا بتوان دارویی که بطور موثر فشار داخل چشمی را پایین آورده و مانع از افزایش آن به دنبال لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای می شود را انتخاب کرد. در این پژوهش 90 بیمار انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای القاء بیهوشی در یک گروه (گروه اول) تیوپنتال mg/Kg4 و در گروه دوم پروپوفول mg/Kg5/2 تجویز شد. در هر دو گروه قبل از القاء بیهوشی سوفنتانیل μg/Kg15/0 و بعد از القاء بیهوشی آتراکوریوم mg/Kg7/0 تجویز شد. فشار داخل چشمی در چهار مرحله قبل از القاء بیهوشی، پس از القاء بیهوشی، حین لارنگوسکوپی و پانزده ثانیه بعد از لوله گذاری موفق داخل تراشه اندازه گیری شد. هر دو گروه بعد از القاء بیهوشی، کاهش معنی داری در فشار داخل چشمی داشتند(01/0P<). کاهش فشار داخل چشمی در گروه 2 به صورت معنی داری بیشتر از گروه 1 بود(01/0P<). لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای باعث افزایش معنی داری در فشار داخل چشمی در گروه اول شد، لیکن در گروه دوم خیر(01/0P<). فشار داخل چشمی گروه اول، 15 ثانیه بعد از لوله گذاری داخل تراشه شروع به کاهش نمود. هیچ یک از بیماران دو گروه طی مدت مطالعه فشار داخل چشمی بالاتر از پایه نداشتند. نتیجه آن که پروپوفول باعث کاهش بیشتر فشار داخل چشمی نسبت به تیوپنتال می شود و به صورت موثرتری مانع از افزایش فشار داخل چشمی بدنبال لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای می شود.
    کلیدواژگان: فشارداخل چشمی، القاء بیهوشی، تیوپنتال، پروپوفول
  • رسول عزیزی*، شهریار علیزادگان صفحات 196-199
    انسداد کاذب کولون یا سندرم ogilvie ناشی از گشادی و اتساع فوق العاده زیاد روده است که گاهی منجر به پارگی شده عواقب مخاطره آمیزی را به دنبال دارد. تعریف انسداد کاذب عبارت است از حالتی که بیمار علائم انسداد روده را دارد بدون اینکه علت مکانیکی برای انسداد وجود داشته باشد. این حالت اغلب همراه بیماری های دیگر یا متعاقب اعمال جراحی مختلف از جمله جراحی های شکم دیده می شود. علل مساعدکننده، یک سری بیماری های داخلی و جراحی می باشند. بیماران مبتلا به نارسائی کلیه و بیمارانی که تحت پیوند کلیه قرار گرفته اند نیز از جمله بیماران مستعد ابتلا به سندرم ogilvie می باشد. مورد معرفی نیز به علت نارسائی کلیه و سابقه پیوند کلیه دچار این سندرم شده بود. این بیمار در حالت پریتونیت ناشی از پارگی (پرفوراسیون) سکوم مورد تشخیص قرار گرفت و درمان شد. کاهش فشار (Derompression) کولون با کولونوسکوپ یک روش مناسب وموثر برای درمان این سندرم به حساب می آید. اگر بیمار دچار عوارضی مانند ایسکمی و در نتیجه پرفوراسیون شود ناگزیر احتیاج به دخالت جراحی خواهد داشت.
    کلیدواژگان: انسداد کاذب، سندرم ogilive، دیلاتاسیون کولون، پرفوراسیون
  • بیژن فروغ *، منصور سوهانی، حسن عشایری، نادر معروفی، فیروز آزردگان صفحات 201-205
    در این پژوهش تاثیر تحریک نقاط طب سوزنی با لیزرکم توان بر علایم ذهنی و عینی بیماران مبتلا به التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر با روش شبه تجربی یک سوکور بر روی 32 بیمار مرد و زن مبتلا به التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی آرنج انجام گرفت. بیماران قبل از شروع درمان با استفاده از معیارهای محدود کننده (آزمایش های بالینی، سرعت هدایت عصبی و پرتونگاری) و معیارهای دربرگیرنده( آزمایش های تحریک کننده دستی) از لحاظ عدم ابتلا به ناراحتی هایی که علایمی شبیه التهاب اپی کوندیل خارجی داشتند، به صورت دقیق معاینه شدند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه لیزر(تجربی) یا شاهد قرار گرفتند. در گروه شاهد، درمان با لیزر به صورت Placebo بود و چون این گروه نیز باید درمان می شدند،از امواج ماورای صوت منقطع که یک درمان متداول برای التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی می باشد، به عنوان درمان پایه برای هر دو گروه استفاده گردید. تعداد جلسه های درمان 3 بار در هفته و در کل 10 جلسه بود. علایم ذهنی و عینی قبل از شروع درمان ، طی آن و پس از 10 جلسه ثبت شدند. درد به عنوان مهم ترین علامت ذهنی حین استراحت ، بلند کردن شی 5 کیلوگرمی ، کارهای روزمره و آزمایش های اختصاصی با استفاده از مقیاس خطی دیداری 10 سانتی متری برآورد گردیدند. علایم عینی شامل قدرت گرفتن با استفاده از داینامومتر عقربه ای کالیبره بر حسب نیوتن، آستانه و تحمل درد حین اندازه گیری قدرت گرفتن با استفاده از زمان سنج عقربه ای بر حسب ثانیه اندازه گیری شدند. میانگین درد بیماران مبتلا به التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی در جلسات پنجم(008/0= P) و دهم(0000003/0= P) در گروه لیزر کمتر از گروه شاهد بود. در جلسه اول اختلاف معنی داری بین دو گروه تجربی و شاهد مشاهده نگردید. میانگین قدرت گرفتن بیماران مبتلا به التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی در جلسه دهم در گروه لیزر بیشتر از گروه شاهد بود(01/0=P). در جلسه های اول و پنجم اختلاف معنی داری بین دو گروه لیزر و کنترل ملاحظه نشد. تحریک نقاط طب سوزنی با لیزر کم توان سبب تسریع روند بهبود علایم ذهنی و عینی بیماران مبتلا به التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی می گردد.
    کلیدواژگان: التهاب مزمن اپی کوندیل خارجی، نقاط طب سوزنی، لیزر کم توان گالیوم، ارسناید، درد
  • محسن فیروزرای *، نوشین سلوکی زاده، لیلا دانش دوست، مهری غفاری صفحات 207-211
    در این مطالعه بررسی میزان تغییرات آسکوربیک اسید در بیماران دیابتی تیپ دو انجام شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان آسکوربیک اسید تام پلاسما و لکوسیت های تک هسته ای در خون بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس تیپ دو در گروه های سنی مختلف و نیز گروه های چهارگانه از نظر میزان قند خون ناشتا و مقایسه آن با میزان ویتامین C موجود در پلاسما و لکوسیت های تک هسته ای افراد سالم بود. جمعیت مورد مطالعه شامل 62 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو و 38 فرد سالم در محدوده سنی 30 تا 65 سال بودند. نتایج به دست آمده ارتباطی بین روش کنترل قند خون و میانگین غلظت آسکوربیک اسید تام پلاسما و لکوسیت های تک هسته ای نشان نداد. همچنین بین سطح آسکوربیک اسید پلاسما و لکوسیت های تک هسته ای با سطح قندخون، رتینوپاتی، سن شروع دیابت و مدت ابتلا به دیابت ارتباطی مشاهده نشد. میانگین آسکوربیک اسید تام پلاسما و لکوسیت های تک هسته ای در گروه بیماران و افراد گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0P>). اما بررسی نتایج، کاهش قابل ملاحظه ای را در میزان آسکوربیک اسید تام لکوسیت های تک هسته ای بیماران با سطح قند خون بیش از 250 میلی گرم در دسی لیتر نسبت به افراد گروه شاهد و بیماران دارای سطح قند خون کمتر از 149 میلی گرم در دسی لیتر نشان داد(05/0‍P<). به علاوه میزان آسکوربیک اسید تام پلاسما در بیماران با سطح قند خون از 25 میلی گرم در دسی لیتر اختلاف معنی داری را با آسکوربیک اسید تام پلاسما در افراد شاهد مشخص نمود(05/0‍P<). این اختلاف در مقایسه با بیماران با میزان قند خون کمتر از mg/dl149 نیز معنی دار بود. این مشاهدات پیشنهاد می کنند که ذخیره آسکوربیک اسید بافتی ( لکوسیت های تک هسته ای ) در بیماران با گلوکز mg/dl250 یا بالاتر دچار اختلال می باشد و از این نظریه که اسکوروی داخل سلولی در عوارض تخریبی مزمن سهیم می باشد، حمایت می نماید.
    کلیدواژگان: آسکوربیک اسید، دیابت ملیتوس تیپ دو، دو
  • بررسی فراوانی دیابت در بستگان بیماران دیابتی
    منیژه مشایخی*، رضا محمدعلی بیگی صفحات 213-218
    با توجه به اهمیت نقش ژن ها در بروز بیماری دیابت، شیوع این بیماری در وابستگان بیمار همیشه مورد توجه بوده است. تفاوت درمیزان شیوع بیماری دیابت در نژادها، ملیت ها و شرایط اقلیمی مختلف باعث گردید تا میزان بروز این بیماری در بستگان بیماران دیابتی تحت مطالعه قرار گیرد. در این مطالعه که توصیفی و گذشته نگر می باشد روش انتخاب بیماران غیر تصادفی بود.432 بیمار دیابتی بستری در بیمارستان فیروزآبادی از ابتدای سال 1377 تا پایان تیرماه 1378 تحت مطالعه قرار گرفتند. از این عده 44 بیمار که پرونده آنها حاوی اطلاعات مربوط به سابقه دیابت در بستگان نبود از مطالعه خارج شد. بنابراین 378 بیمار از نظر نوع دیابت، جنسیت، سابقه ابتلا به دیابت در بستگان مطالعه شدند و با روشChi-Square(X2-test) اطلاعات حاصل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان درگیری فامیلی در دیابت نوع دو 28% و در دیابت نوع یک 47% بود. ابتلا در فامیل درجه یک بیش از فامیل درجه دو و سه بود. ابتلا مادران بیماران نسبت به پدران آنها با اختلاف معنی داری بیشتر بود( در دیابت نوع یک 0006/0 = P و در دیابت نوع دو 001/0= P). انتقال دیابت از مادران به دختران به طور معنی داری بیش از انتقال آن به پسران بوده است (در مورد دیابت نوع یک 001/0=P و دیابت نوع دو 00004/0=P). نتیجه آن که میزان ابتلا به دیابت در بستگان درجه یک بیماران شایع تر از بستگان دیگر بوده است، به ویژه در پدر و مادر. از طرفی در مادران ابتلا به بیماری به طور معنی داری بیش از پدران بود که دلیل بر غلبه نقش مادر در انتقال بیماری است. ضمنا مادران بیماری را به طور معنی داری بیشتر به دختران خود منتقل می کنند تا پسران. توجه به این بیماری در بستگان افراد دیابتی به خصوص در بستگان درجه یک و به ویژه در جنس مونث که گروه پرخطر برای ابتلا می باشند توصیه می شود.
    کلیدواژگان: بستگان افراد دیابتی، فراوانی دیابت
  • ابوالفضل مهدی زاده *، عبدالرسول اکبریان، افسانه قاسمی، فاطمه ارجمند تیموری صفحات 221-222
    هدف از این پژوهش مقایسه شدت درد گزارش شده توسط بیماران طی کورتاژ با استفاده از بی حسی توسط سالین ساده و لیدوکایین بافر شده بود. به همین منظور مطالعه ای به روش کارآزمایی بالینی دو سوکور ( Double blind clinical trial) بر روی 85 بیمار کاندید کورتاژ تشخیص یا درمانی صورت گرفت. بیماران به دو گروه تزریق زیر مخاطی سرویکوواژینال (CervicoVaginal) با سالین (41=n) و لیدوکائین بافر شده (44=n) تقسیم شدند. سطح اضطراب تمامی بیماران دو گروه با استفاده از Anxiety Self-evaluation Questionnaire اندازه گیری شد. شدت درد گزارش شده توسط بیماران در هنگام دیلاتاسیون و 30 دقیقه بعد از عمل ثبت شد و در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. شدت درد (طی دیلاتاسیون و 30 دقیقه پس از عمل) در بی حسی موضعی با لیدوکایین و سالین تفاوت آماری قابل توجهی نداشت (05/0P>). در گروه بیماران دریافت کننده لیدوکایین علایمی از مسمومیت با لیدوکایین یافت نشد. نتیجه این که جهت به حداقل رساندن عوارض جانبی و مسمومیت با لیدوکایین طی کورتاژ می توان سالین را به عنوان یک ماده بی حس کننده تزریقی جایگزین (alternative) مورد توجه قرار داد. به نظر می رسد که مکانیسم اثر سالین بیشتر اتساع اعصاب اتونوم در دهانه سرویکس باشد تا بلوک پایانه های عصبی و لذا زمان انتظار برای شروع اثر سالین مورد نیاز نیست.
    کلیدواژگان: بی حسی سرویکس، لیدوکائین، سالین، شدت درد، کورتاژ
  • علی منفرد*، قدرت ا& قربانی، حسین نژادگشتی، احد قدس صفحات 224-227
    مورد معرفی مرد 40 ساله ای است که با تشخیص اروپاتی انسدادی در زمینه سنگ حالب به این مرکز ارجاع شد. پس از عمل جراحی و خارج نمودن سنگ و رفع انسداد، میزان کراتی نین بیمار همچنان بالا باقی ماند. بیوپسی کلیه انجام شد و در مطالعه نمونه با استفاده از میکروسکوپ نوری نفریت انترستیسیل حاد گزارش شد. در مطالعه به وسیله میکروسکوپ ایمونوفلورسانس رسوب خطی IgG و C3 در طول غشاء پایه توبول گزارش شد. در سرم بیمار نیز آنتی بادی ضدغشاء پایه توبول (IgG) مثبت بود. درمان با استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و سپس پلاسما فرز انجام شد که بسیار موثر بود. براساس اطلاعات موجود، این اولین مورد ثابت شده بیماری ضد غشاء پایه توبول است که در ایران گزارش می شود.
    کلیدواژگان: نفریت انترستیسیل، آنتی بادی ضدغشاء پایه توبول
  • علی واحدی* صفحات 228-230
    پرکاری تیرویید به عنوان یکی از علل زمینه ساز بروز فیبریلاسیون دهلیزی (AF) مطرح و مورد توجه می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط فیبریلاسیون دهلیزی با پرکاری تیرویید، و ارتباط آن با سن و جنس افراد مبتلا، نیز تعیین خط مشی انجام تست های تیروییدی در بیماران قلبی و مبتلایان بهAF می باشد. این مطالعه به صورت مقطعی ( Cross – Sectional ) انجام پذیرفت. در این مطالعه برای یکصد تن از بیمارانی که با AF (تایید به وسیله نوار الکتروکاردیوگرافی) به اورژانس مراجعه نمودند، تست های عملکرد تیروئید (TFT) شامل T ، T ، TSH و T RU به روش ELISA درخواست شد. از یکصد بیمار مبتلا به AF که مورد آزمایش قرار گرفتند 14 نفر دچار پرکاری تیرویید بودند که همگی آن ها در سنی برابر یا کمتر از 38 سال قرار داشتند. ارتباط بین وجود همزمانی AF و پزکاری تیرویید در سنین بالا ضعیف است. جهت اثبات رابطه علیت بین سن و همزمانی AF و پرکاری تیرویید به مطالعات تکمیلی نیاز می باشد. شیوع همزمانی AF و پرکاری تیرویید در این بررسی 14% می باشد. شیوع پرکاری تیرویید در بیماران مرد دچار AF 4/15% و در زنان مبتلا 5/13% بود.
    کلیدواژگان: پرکاری تیرویید، فیبریلاسیون دهلیزی
|
  • A.H. Arbabi* Pages 165-169
    Circumcision is one of the most primitve Surgical Procedure for the boys. The first practice is done about 15,000 years ago. Before the 19th century it was almost like a religeous tradition. Since the advantages (hygienic and cural) was proved from that time, it has become current in the developed countries for the scientific point of views. This report is the result of 4700 cases of Neonatal Circumcision by Plastibell Device, during the seven years from 1991 to 1998 at Shahid Akbar Abadi maternity Hospital. The conclusion emphasizes on Neonatal Circumcision as a best period in which the most important approved profits are the protective role in UTI (and its assigned harmful complications), and penis cancer. Concerning the available documents, the less the age of the baby, the more profits and advantages would be. Based on these existing evidences, it is approved that penis cancer is the only cancer which is truley prevented by Neonatal Circumcision. The common complications such as local bleeding, meatitis and so on can be prevented by choosing best techniques and the required precision during surgical procedures and afterwards (especially by Plastibell Device), and if they occur, the care is easy and not expensive. Nowadays, the traditional beliefs on neonatal circumcision should be discarded so that the practical training courses could be held on by concerning authorities for interested physicians.
    Keywords: Circumcision, Plastibell, Meatitis, Penis Cancer
  • E. Ebrahimi Takamjani*, M.R. Noorbakhsh, Sh Basiri Pages 171-175
    The ability of controlling balance is an essential part for all movements. In recent years, new theories in movement and balance has become the basis of some research in evaluating balance. In one of this new methods ( which is used in this study ) controlling balance is evaluated by measuring body sway in standing position during different conditions in which, the availability of sensory information has been changed. This study has a Quasi – Experimental design, and the sample consisted of 90 females, categorized as children, adults and elderly. According to the results, in altered sensory conditions the adults could control their standing balance more effectively than the other two groups. Besides, it seems that in children the function of vestibular system in controlling balance was not as effective as in adults. The results also show that in elderly, the importance of visual information in controlling balance was less than somatosensory information.
    Keywords: Balance, Sensory Information, Standing Position
  • H. Poormoghim*, M. Rezaii Salim Pages 177-180
    Systemic sclerosis is a disease with skin tightness. Besides of skin involvement, there may be involvement of different organs. Systemic sclerosis may be diffuse or limited, but in both of them Raynoud’s phenomen is common. This phenomen is due to vasoconstriction and vascular insufficiency and is a phenomen that makes problem for the patient and does not have any efficient treatment. One of the new drugs under research is Alprostadil, a prostaglandin El analoge. In this report, a case of systemic sclerosis with ulcer on the tip of fingers who has received new treatment, are introduced and discussed.
    Keywords: Systemic Sclerosis, Raynoud's phenomen, Finger Ulcer, Alprostadil
  • S.H. Hassan Pour Avanjy*, M. Ghofrani Pages 182-188
    Mental retardation in children creates one of the most important for every society. Taking care of menatally retarded child causes many emotional and financial difficulties for the family. Needless to say, the prevention of mental retardation is the keyword in the management of the problem which is feasible in many situations. To acertain the etiologic factors causing mental retardion, all children with Intelligence Quotient (IQ) less than 70, who were referred to Mofid pediatrics hospital during a 9 months period from Mehr 1375 to Khordad 1376 (Sept 1996 – May 1997) constitute the subjects of this investigation. 150 children in the age range of 4 – 15 year old were included in the protocol. Based upon diagnositc studies, mental retardation in 20% of the cases (30 of 150 ) is attributed to prenantal causes, which the most important of them were: Genetic disorders, chromosomal aberration, metabolic diseases and intrauterine infections. In 24% of the cases (36 of 150), mental retardation could be attributed to perinatal causes, like: Brith asphyxia, premature labor, traumatic brith and twin delivery. Among postnatal factors which caused mental retardtion in 27.3% of cases (41 of 150), infections, trauma, intracranial hemorrages and hypothyroidism constituted the most predminant etiologic agents. We could not delineate the causes of mental retardation in 28.7% of the patients (43 of 150). Althogh our patients were in 4 – 15 years age group, but the majority of these children were aged 4 – 5 years. 72% of them had motor developmental delay and 65% suffered from epliepsy. Behavior disorder, visual and auditory impariments and cerebral palsy were aditional findings in mentally handicaped child. 42.7% of our study group were product of consanguineous marriage. Based upon this study it seems that considering the following steps can reduce occurrence of mental retardation to a significant degree. Prevention of premature birth when feasibel, treatment and control of infectious disease, paying more attention to prevention of trauma and accidents, performing screeing test at birth for early diagnosis of some metabolic disease (PKU) and hypothyroidusm and finaly avoiding consanguineous marriage, if any case of mental retardation has happened in the family previously.
    Keywords: Mental Retardation, Intelligence Quotient (IQ)
  • V. Hassani, M.M. Mirsamadi, Z. Moazzani* Pages 191-194
    The prevention of intraocular presure (IOP) has an outstanding effect upon successful ophtalmic surgery. Some stages of induction of anesthesia, like laryngoscopy and endotracheal intubation, cause the IOP increase which has dangreous consequences in open eye injuries. The purpouse of this study is the comparison of IOP changes during the induction of anesthesia using thiopental and propofol under equal conditions to carefully examime the effect of them on the IOP to choose more effective drug in decreasing IOP and prevention of an increase in the IOP following laryngoscopy and intubation. Ninty patients randomly selected to receive either thiopental 4 mg/kg (Group 1) or propofol 2.5 mg/kg (Group 2) for the induction of anesthesia. Both groups received sufentanil 0.15 μg/kg before the induction and atracuium 0.7 mg/kg after the induction of anesthesia. The IOP was measured four times: at preinductional stage, postinductional stage, during laryngoscopy, and 15 seconds after successful intubation. Both groups had a significant decreace in the IOP following the induction of anesthesia (p
    Keywords: Intraocular pressure, Induction of anesthesia, Thiopental, Propofol
  • R. Azizi*, Sh Alizadegan Pages 196-199
    Acute pseudo–obstruction of the colon or ogilvie syndrome results in massive colonic dilatation that may lead to a life threatening perforation. Pseudo–obstruction are terms used to denote a condition in which patients appear to have signs and symptoms suggestive of intestinal obstruction without an evident mechanical source. This problem is often seen in association with other diseases and occasionlly complicates the post-operative course of patients who have under gone one of several typesof operations, particulary abdominal surgery. Predisposing factors include different medical and surgical illness. Renal failure and Kidneay transplantation are perdisposing factors: The presented case was a complication of renal failure, who was diagnosed and operated because of peritonitis secondary to cecal perforation. Colonic decompression by means of colonoscopy is the most effective therapeutic modality for pseudo – obstruction of colonic dilation. If the bowel is ischemic or perforated, surgical intervention will be indicated.
    Keywords: Pseudo, obstruction, Ogilvie syndrom, Colon dilatation, Perforation
  • B. Foroogh*, M. Sohani, H. Ashayeri, N. Maeroofi, F. Azordegan Pages 201-205
    In this research the effects of low power Ga – As Laser irradiation applied to acupuncture points on subjective symptoms in chronic Lateral epicondylitis were studied. The method of this study was quasi Experimental. Thirty two patiens (age range 22 – 57 years) with clinically diagnosed chronic lateral epicondylitis took part in this study. All referred patients were examined (exclusion and inclusion criteria) by a physician who also examined selected patients after the treatment period. All of the patients were categorized at random, into two groups for laser (n=16) or control (n=16). In the control group, the laser was placebo, but because these patients were to be treated (ethical reasons), we used pulsed ultrasound to treat both groups (basic treatment). Mean value for pain (Vas–10 cm) in laser group was lower than control group in the 5th (P=0.008) and the 10th (P=3.7× 10 ) sessions. No significant difference was observed between both groups in the 1 st session. Mean value for isometric grip strength (N) in laser group was higher than control group in the 10th (p=0.01) session. No significant differences were observed between both group in the 1st and the 5th sessions. It is concluded that low power Ga – As laser stimulation applied to acupuncture points was found to improve subjective and objective symptoms in chronic lateral epicondylitis.
    Keywords: Chronic lareral epicondylitis, Acupuncture points, Low Power Ga, As laser, pain
  • M. Firoozrai*, N. Soloukizadeh, L. Danesh Doust, M. Ghafari Pages 207-211
    A study was carried out on levels of ascorbic acid changes in patients with type II diabetes mellitus. The purpose of this study was to determine total plasma and mononuclear leukocytes ascorbic acid levels in diabetic patients blood in different age groups and four groups with respect to glucose and comparison with those of normal individuals. The subjects include 62 patients with type II diabetes and 38 normal individuals both within the age range of 30 to 65 years. The results show no correlation between total plasma and mononuclear ascorbic acid levels and the glycemic control method. Also there is no correlation between the mean of total plasma and mononuclear leukocytes ascorbic acid levels, glucose, stage and duration of diabetes. The mean of total plasma and mononuclear leukocytes ascorbic acid does not significantly differ between patients and normal subjects (p>0.05), but analysis of the existing data indicate a marked decrease of total mononuclear leukocyte ascorbic acid levels in patients with glucose above 250 mg/dl when compared with normal individuals and patients with glucose below 149 mg/dl (p
    Keywords: Ascorbic acid, Diabetes Mellitus TypeII, Mononuclear leukotypes
  • PREVALENCE OF DIABETES IN RELATIVES OF DIABETIC PATIENTS
    M. Mashayekhi*, R. Mohammadali Baygi Pages 213-218
    Prevalence of diabetes in the families is important. There are difference in prevalence of the disease in different cultures and different areas. We studied prevalence of diabetes in relatives of patients in our country. This study was descriptive and retroespective. Patient selection was convenience. There was 432 records of diabetic patients which were hospitalised in Firooz-Abadi Hospital from 1998 to 1999. From 378 records informations about type of diabetes, sex and history of diabetes in their relative were extracted and analysed with Chi–Square (X2–test). Prevalence of type 2 diabetes was 78.6% and of type 1 was 21.4%, most were female (type 1 63%, type 2 66%). Diabetes in relatives was type 1 47%, type 2 28%. First degree relatives were more involved than other relatives. Parents were more involved than others, specialy mothers (P=0.0006 in type 1 DM and P=0.001 in type 2). In mothers transmitions to daughters was more than sons (type 1 P=0.001, type 2 P=0.00004). Prevalence of diabetes in relative of type 1 diabetes is more than type 2 and females are more involved than males. Diabetes in parents especialy in motheres was than other relatives. Transmition from mothers to daugthers was more than sons (type 1 diabetes P=0.001, type 2 P=0.00004). Genetic transmition in Iranian people is different from other countries and more studies can be done in this area.
    Keywords: Relatives of diabetics, Prevalence of diabetes
  • A. Mehdizadeh*, A.R. Akbarian, A. Ghasemi, F. Ardjomand Pages 221-222
    Legal surgical pregnancy terminations are commonly performed in Iran. Lidocaine is used widely for cervical anesthesia during suction curettage . Lidocaine carries the potential risk of side effects and toxicity if over – dosed. The aim of this study was to compare lidocaine and saline for cervical anesthesia to blunt the reported pain during curettage. For this purpose a double – blind randomized clinical trial was conducted on 85 women presenting for legal pregnancy termination procedure.Participants received either paracervical submucosal injections of 1% lidocaine (n=44) or saline (n=41) just before cervical dilation. Anxiety level or all subjects about the procedure was assessed by using of Anxiety Self – evaluation Questionnaire. Self – roported pain intensity was assessed after dilation and 30 minutes after procedure. Eighty–five eligible women presenting for legal pregnancy termination procedure participated in the study. No statistically significant differences were found between lidocaine and saline subjects on prior pregnancies, abortions, and level of anxiety about the procedures. Pain intensity ratings in lidocaine and saline treatment subjects did not differ significantly at any point. Furthermore, of those women receiving lidocaine, toxicity symptoms were not reported. To minimize lidocaine side effects and toxicity for a curettage procedure, saline could be considered for the paracervical injection solution. The local anesthesia mechanism of saline may be distention rather than blockage of specific autonomic nerves when there is no waiting period.
    Keywords: Cervical Anesthesia, Lidocaine, Saline, Pain Severity, Curettage
  • A. Monfared*, Gh Ghorbani, H. Nejad Gashti, A. Ghods Pages 224-227
    A 40 year-old man was referred to our center with obstructive uropathy. In spite of removing the stone, serum creatinine remained high, so a kidney biopsy was performed. Acute Tubulointerstitial Nephritis “TIN” was reported by light microscopy, Linear deposition of IgG and C3 along tubules were detected by immunofluorescence studies. In his serum Anti – TBM activities was also detected which was of IgG class. Plasmapheresis and immunosuppressive treatment were very effective in this patient. To the best of our knowledge this is the first confirmed case of Anti – TBM, reported in Iran.
    Keywords: Tubulointerstitial nephritis, Anti tubular basement membrane antibody
  • A. Vahedi* Pages 228-230
    The essential goal of this study was to idendify the prevalence of hyperthyroidism in atrial fibrillation (AF), and interrelation to sex and age. The study was sequentiol and the method was requesting TFT in 100 patients with AF Seeking medical attention in Iran Medical Siences University Hospitals. These tests constitute of TSH, T4, T3 RUP (ELISA method). In 100 patients of AF 14 cases were hyperthyroid. All of them were 38 years old or younger. Co-incidence of AF and hyperthyroidism in old age is very low, and interrelation of AF and hyperthyroidism for age needs additional study. The prevalance of hyperthyroidism and AF Was 14% in this study. According to sex, 15.4% were men and 13.5% were women.
    Keywords: Atrial Fibrillation (AF.), Hyperthyroidism